Ριζική Κυστεκτομή

Γενικά

H θεραπεία στον μυοδιηθητικό καρκίνο της ουροδόχου κύστεως είναι η χειρουργική αφαίρεση της κύστης.

Οι ενδείξεις για την κυστεκτομή είναι οι ακόλουθες

• Ύπαρξη διήθησης του μυικού χιτώνα της κύστης όπως αναφέρθηκε ήδη
• Ύπαρξη πολυεστιακού high grade όγκου ο οποίος είναι μεν επιφανειακός αλλά μεγαλώνει γρήγορα ή έχει εμφανιστεί μετά από θεραπεία με BCG
• Αποτυχία θεραπείας διάσωσης της κύστης ( Bladder Preservation) συνήθως είναι συνδυασμός χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας
• Αιμορραγία που δεν μπορεί να ελέγχει αλλιώς σε ασθενείς με μεταστατική νόσο

Παράγοντες όπως προχωρημένη ηλικία, συνυπάρχουσα νοσηρότητα (Στεφανιαία Νόσος, Σακχαρώδης Διαβήτης . Αρτηριακή Υπέρταση) είναι επιβαρυντικοί για την τελική έκβαση του χειρουργείου, για αυτόν τον λόγο ο Χειρουργός συμβουλεύεται κάποιους πίνακες με βαθμονομημένα score προκειμένου να αξιολογήσουν τους ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε αυτήν την δύσκολη – ακρωτηριαστική επέμβαση.

Προηγούμενη επέμβαση ή ακτινοβολία στην περιοχή αυξάνουν τον βαθμό δυσκολίας του χειρουργείου αλλά δεν είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Το ίδιο ισχύει και για το αυξημένο σωματικό βάρος.

Η Επέμβαση

Το χειρουργείο πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία , μέθοδος εκλογής και συνηθέστερος τρόπος επέμβασης είναι το ανοιχτό χειρουργείο, όμως μπορεί να γίνει και με χρήση Ελάχιστα επεμβατικών τεχνικών όπως λαπαροσκοπικά ή Ρομποτικά σε κέντρα με μεγάλο αριθμό ασθενών και που διαθέτουν εμπειρία.

Στους μεν άνδρες αφαιρείται μαζί με την κύστη και ο προστάτης και οι σπερματοδόχες κύστεις ενώ στις γυναίκες αφαιρείται η μήτρα με τα εξαρτήματα και το πρόσθιο τοίχωμα του κόλπου. Το δεύτερο στάδιο της επέμβασης αφορά την αφαίρεση των γειτονικών λεμφαδένων (λεμφαδενεκτομή), στάδιο το οποίο είναι απαραίτητο για την σταδιοποίηση της νόσου αλλά έχει και θεραπευτικό χαρακτήρα. Ακολούθως γίνεται η εκτροπή των ούρων είτε με την δημιουργία νεοκύστης, είτε με την δημιουργία ειλεικού αγωγού ή τέλος με την απ’ευθείας εκστόμωση των ουρητήρων στο δέρμα (ουρητηροστομίες).

Μετεγχειρητικά

Μετεγχειρητικά ο ασθενής θα είναι σε στενή παρακολούθηση μέχρι να ομαλοποιηθεί η κλινική του εικόνα, και όταν εξοικειωθεί με την στόμια ήτην νεοκύστη , μπορεί να εξέλθει από το νοσοκομείο

Επιπλοκές

Οι επιπλοκές του χειρουργείου διακρίνονται σε πρώιμες και όψιμες.

Στις πρώιμες (διεγχειρητικά ή άμεσα μετεγχειρητικά ) συγκαταλέγονται οι ακόλουθες:

• Αιμορραγία
• Διαφυγή είτε από το Ουροποιητικό σύστημα ή το γαστρεντερικό στην περίπτωση που έχει δημιουργηθεί κάποια ειλεό-κύστη ή νεοκύστη
• Ειλεός
• Λοίμωξη
• Επιπλοκές από το τράυμα
• Θρομβοεμβολικό επεισόδιο

Ενώ στις όψιμες επιπλοκές που μπορεί να φτάσουν και μετα τους 3 μήνες μετεγχειρητικά είναι :

• Λοίμωξη ουροποιητικού
• Ειλεός
• Στένωμα ουρητήρα
• Λιθίαση
• Ακράτεια
• Μεταβολικές Διαταραχές
• Συρίγγιο
• Εμφάνιση νέας κακοήθειας

Μετεγχειρητική Χημειοθεραπεία

Σε περίπτωση που ο όγκος δεν μπορεί να εξαιρεθεί πλήρως, ή παρότι έχει αφαιρεθεί πλήρως η βιοψία δείξει ότι έχει επεκταθεί στους λεμφαδένες ο ασθενής θα χρειαστεί να υποβληθεί σε συμπληρωματική χημειοθεραπεία. Αυτό γίνεται γιατί η ύπαρξη θετικών λεμφαδένων είναι ένδειξη μεταστατικής νόσου.

Περισσότερες πληροφορίες στο uroweb.org, cancerresearchuk.org